"Door mijn stoma heb ik nu een nieuw leven"

Mari (60) heeft een ileostoma vanwege de ziekte van Crohn. ‘Door mijn stoma heb ik een nieuw leven gekregen en heb ik zelfs drie keer de Vierdaagse gelopen.’

‘Toen ik 18 jaar was kreeg ik last van buikpijn en veel diarree. Ik viel kilo’s af, en vele behandelingen in het ziekenhuis waren het gevolg. Medicatie in de vorm van tabletten, klisma’s, injecties en infuus bleven mijn leven volgen. Gelukkig wel altijd kunnen werken, maar vermoeidheid en pijn bleven aanwezig. Oorzaak van dit alles is de ziekte van Crohn. Mijn gezin heeft het al die jaren niet gemakkelijk gehad. Thuis, om bij te komen veel op de bank of op bed, om de volgende dag weer je verantwoordelijkheden waar te maken. Dit was zwaar.

Om van huis te gaan heb ik een busje gekocht, met achterin een chemisch toilet, zodat ik daar, indien nodig gebruik van kon maken. Sporten of een gewone wandeling was niet mogelijk. Vermoeidheid en diarree waren datgene wat mijn ruimte deden beperken. Na 31 jaar was de situatie zo ernstig, dat ik geopereerd moest worden, in verband van vele complicaties in mijn darmen. Ik kreeg een ileostoma. Mijn gehele dikke darm is verwijderd, anusamputatie en een stukje dunne darm is weg. Voorzichtig krabbelde ik op. Kreeg meer energie. Vermoeidheid bleef, maar kon er boven staan.

Wonder boven wonder ging het steeds beter. Ik ging steeds meer wandelen, en mijn ileostoma voelde vertrouwd. Geen pijn meer tot heden. Niet meer het vele lopen naar een toilet, of bijvoorbeeld achter de bosjes. Dit was een begin van een normaal leven. Zonnig. Kan gewoon mijn werk doen, zij het nu 70%, wat neer komt op ongeveer 30 uur per week. Mijn gezin is veel tekort gekomen, maar ik heb nu het gevoel dat er veel ingehaald is.

En ja. Sporten! Het blijft bij wandelen. Heb leuke georganiseerde tochten mee gemaakt, met als hoogtepunt 3 keer de Vierdaagse van Nijmegen gelopen. Door mijn stoma heb ik een nieuw leven gekregen. Ik probeer van iedere dag te genieten. Het is nooit zeker dat de ziekte van Crohn weg is en blijft. Maar zoals het nu is ben ik een tevreden mens.’