Agmaja Kolman (57) is sinds haar 25e rolstoelafhankelijk, maar noemt zichzelf een sportvrouw in hart en nieren. In september trotseerde zij de Mont Ventoux, een 21 kilometer lange klim. ‘Bij mij is de kick van een zware inspanning wel een verslaving.’ Agmaja heeft een stoma vanwege slow transit colon.
Waarom sport je veel?
‘Bij mij begon het als kind, toen lag ik al voor schooltijd in het zwembad. Al is er wel een slechte periode geweest toen ik afhankelijk was van een elektrische rolstoel. Ik woog over de honderd kilo en kon steeds minder. Voor mij is bewegen een redding geweest. Nu ben ik topfit en is het sporten een leefstijl. Het is fijn om met je lijf bezig te zijn. Ik probeer anderen daarin ook te motiveren. Je kunt zoveel meer met een fit lichaam.’
Stomadragers werd vaak inspanning afgeraden.
‘Ik herken dat. Je kreeg wijze raad: pas toch op of draag een breukband. Maar ik heb me er nooit door laten weerhouden. Ik ben ook wel eigenwijs.’
Vereist je stoma extra voorbereidingen?
‘Ik houd de avond voor een lange training rekening met wat ik eet. Dat is het enige. Een zak chips eten is dan niet zo handig. Het is irritant als de stoma loopt terwijl je aan het handbiken bent.’
Kun je minder actieve lezers uitleggen wat er zo fijn is aan bewegen?
‘Bij mij is de kick van een zware inspanning wel een verslaving. Daarnaast het genieten van de buitenlucht. En als je klaar bent voel je je megavoldaan. Je lichaam functioneert ook veel beter.’
Maar jij lijkt toch een tikkeltje verder te gaan?
‘Dat is waar, ik wil grenzen verleggen, het liefst ga ik tot het gaatje. Mijn beperking drijft me het beste uit mezelf te halen. Ik denk ook niet in beperkingen, maar in wat nog mogelijk is. En voor mij ligt dat niet vast. Je moet alles uitproberen en dan ga je weleens op je gezicht. Tegenslag is ook niet per se slecht. Ik ben er sterker door geworden, een knokker.’
Kortom, je houdt van een uitdaging op z’n tijd.
‘Enorm, iedere keer probeer je wat meer. Nu wacht in september de beklimming van de Mont Ventoux. 21 kilometer klimmen in een handrolstoel is niet niks. Samen met mijn dochter doen we dit om geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. Ik heb er alle vertrouwen in. Aan mijn conditie zal het in elk geval niet liggen.’
